تعریف پناهیان از حجاب

یک زاویه دید، که متولیان فرهنگی و بخصوص هنرمندان رسانه می توانند درباره مسئله حجاب از آن الهام بگیرند این است که حجاب را به معنای مهربانی تعبیر کنند. مهربانی در مسئله حجاب به این معناست که به نوع رفتار و عقیده خود در مسئله حجاب، ‌فردی نگاه نکند و فقط خودش و خواسته هایش را در نظر نگیرد و همواره دو گروه را مدنظر داشته باشد و در نظر داشته باشد که غافل شدن از یکی از این دو گروه بعضا، صدماتی جبران ناپذیر بر اجتماع وارد می سازد:

یکی زنان دیگر، که با بی‌حجابی خود آنها را به عرصه رقابت نکشد، ‌زیرا عموما دختران جوان سعی می کنند در زیبا جلوه دادن خود، از دیگران پیشی بگیرند و نام آن را هم دلبری میگذارند اما این رفتار دلبردن نیست بلکه دل شکستن است و نامهربانی کردن بر بقیه زنان است، چون با این کار رقابتی ایجاد می کنند که در این رقابت زنان مسن تر و گروهی از دختران دچار محرومیت از زندگی سالم و با نشاط و مختلف شدن آن و همچنین محرومیت از همسر می شوند، چرا که در مسابقه سنگین جلوه گری و جلب توجه مردان، از رقابت باز مانده اند.

دومین گروهی که دختران و زنان در تعاملات اجتماعی خود باید به آن توجه کنند و به آنها مهربان باشند، مردان هستند. مهربانی کردن با مردان یعنی در مقابل مردان دلبری نکند، فکر و روح آنها را درگیر نکند. فرض کنید اصلا رقابتی در کار نیست، اما اگر زنان حجاب را رعایت کنند یعنی ذهن مردان را آزار نمی دهند در نتیجه مردان بهتر می توانند در فعالیت های فردی و اجتماعی حضور داشته باشند.