لولا ... انسانیت ممنوع

به نام خدا

انسان به طبیعت خود انسان هلوع و کم طاقتی است. به نحوی که با کوچکترین تغییر و وقوع حوادث ناخوشایند بر او، ناله و بی‌تابی می‌کند و با وقوع حوادث خیر و گوارا با نفس او، خوشحالی و احساس رضایت می‌کند. بیشتر انسان‌ها در هنگام مواجهه با حوادث گوارا، دیگران را از رسیدن به آن منع می‌کند. برخی از انسان‌ها از سر دلسوزی و همدردی با دیگران، خوبی‌ها را با دیگران تقسیم می‌کنند ولی همین افراد در اموری برای رسیدن به منفعت بیشتر، از رسیدن منفعت به دیگران جلوگیری می‌کنند. در نهایت انسان سعی می‌کند تا شخص خود را از بدی‌ها دور کند و خوبی‌ها را به سمت خود حتی با منع دیگران، نزدیک کند. انسانی که برای رسیدن به خواسته های خود از اموال دیگران که حق او نیست بهره می‌برد و به ناحق دیگران را از حق خودشان محروم می‌کند هم به عنوان انسان ظالم شناخته می‌شود. با چنین خوی و تفکری، هر انسانی می‌خواهد که جلویش باز باشد و هر کاری که می‌خواهد انجام دهد.

امروزه جنگ بر سر منابع مادی به علت محدود بودن و مصرف شدن سریع و همچنین تفکر‌های مادّی ای که اصالت را به لذت بردن و زندگی راحت می‌دهد،  بیشتر از پیش مشکل آفرین شده است. معمولا معنویات به جزء مواردی که برای تحقیر کردن فرد به کار می‌رود، به علت عدم نزاع و درگیری در هنگام استفاده و عدم محدودیت در منابع، درگیری و نزاعی را به همراه ندارد. این چنین جنگ‌هایی روز به روز در حال افزایش است. جنگ هایی بر سر قدرت، ثروت، لذت، منابع طبیعی و ... که هر سال و ماه، شاهد آن‌ها هستیم. امروزه شاهد وقوع جنگ‌هایی هستیم که مبنای تحریف شده فکری و دینی دارند که در نهایت هم سود و نفع آن برای «دنیا دوستان» باقی می‌ماند و زمینه فساد در زمین را آماده می‌کنند.

اصالت انسانیت انسان، در فطرت، نفس و روح اوست که باعث شده تا بر تمام موجودات برتری و اولویت داشته باشد. اگر این بخش از وجود انسان از او گرفته شود، چیزی جزء حیوان نمی‌ماند که نتیجه عمل چنین انسان هلوع ای که عقل و اختیار خود را در این مسیر به کار گرفته است، به جزء فساد در زمین، چیز دیگری نیست. اگر فرد و یا گروهی بدو ن داشتن اصالت انسانی و یا بدون در نظر گرفتن آن برای جامعه، برای دفع فساد قیام کنند، پس از گذشت اندک زمانی، آن ها نیز به فسادهای قبلی و یا بدتر از آن مبتلا می‌شوند. در چنین جامعه‌ای تنها زور و قدرت (قانون جنگل) معیار برتری و رسیدن به اهداف هر شخص می‌باشد. مهم‌ترین مانع برای رسیدن به هدف این فاسدان، همان چیزی است که خود از آن بیزار و فراری اند، و آن همان حیات و زنده بودن نفس و فطرت آدمی است.

اصلی ترین کار فاسدان از بین بردن مراکز مذهب و دین (مایه حیات آدمی) است. این فساد در زمان پیامبران با قتل آن ها همراه بوده و با گذر از دوران پیامبران، با تحریف در دین آن‌ها (همانند تحریف سامری)، مسیر حقیقی آن دچار انحراف شده است. در اعتقادات شیعه سقیفه که نقطه عطفی در جریان دین اسلام بوده است نیز در همین مسیر قرار دارد. در قرن ۱۶ میلادی با وقوع جنگ های سلیبی، دین مسیحیت (تحریف شده) و کلیسا از عرصه زندگی و حکومتی مردم جدا شد و زندگی مردم به دست قدرت طلبان و ثروت اندوزان (انسان های هلوع) افتاد. این فساد تا به امروز که شاهد آن در کشور‌ها و مناطق مختلف زمین هستیم ادامه داشته است و جز ویرانی، کشتار، نفرت و ... ثمره‌ی دیگری نداشته است. در قرن گذشته با وقوع جنگ های به اصطلاح جهانی که بیشتر جنگ بر سر قدرت و منابع زمین بوده است، خاطرات تلخی را برای اهل زمین به جا گذاشته است. در زمان حال نیز با ظهور تفکرهای افراطی در دین که ثمره نحس تفکرات انحرافی در دین و حمایت‌های حریصانه دولت‌های غربی است، شاهد جنایت‌های بی‌رحمانه ای در منطقه هستیم.

اصلی ترین حوادث دوران، تحریف دین و انحراف آن به مسیرهای دیگری است که همواره در طول تاریخ شاهد آن بوده ایم و حضرت امام (ره) از آن تعبیر به اسلام آمریکایی کرده بود. چون مقابله صریح با فطرت و روح پاک جامعه کار بسیار دشوار (و تقریبا نشدنی) هست، بیشتر شاهد تحریف در متن و یا ظاهر آیات دینی و وحدانی هستیم. در جای جای کتاب آسمانی اسلام، به مسئله تحریف به وجود آمده در دین یهود و مسیحیت اشاره شده است. نتیجه این تحریف‌ها از یک طرف توجیه کننده کارهای سیاسی صاحبان قدرت و از طرف دیگر توجیه کننده رفتار های اشتباه مردم عادی است و هیچ اجبار عملی (و یا اخلاقی) در عرصه زندگی اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و ... ندارد و تنها معیار میل و خواسته‌های فردی اشخاص در سمت‌های مختلف است. تنها تضمین اجرایی، قدرت و نفوذ فرد است که صرف اغراض شخصی می‌شود.

بدون اعتقاد به خدای واحد، رسولان بر حق او که پیام زندگانی را برای بشریت به ارمغان آورده‌اند و آخرت که بشر جزای کار خود را در آن می‌بیند، دلیلی ندارد که انسان طبیعت هلوع خود را کنار بگذارد و با دلسوزی برای دیگران و یا برای ماندن نام نیک از او در آینده، زندگی اجتماعی خود را وقف دیگران کرده باشد. این مسئله چیزی نیست که با شعار آزادی بیان، آزادی‌های جنسی و آزادی‌های ... قابل حل شدن باشد. با تمام این تعاریف که قسمت عمده آن ها به ظاهر با فطرت و روح انسان همانگی دارد و در اصالت حرف‌هایی است که از پیام توحید و گفته‌های پیامبران گرفته شده است، تنهای چیزی که باقی می‌ماند، فساد در مردم و زمین است.

مگر می‌شود با تعریف مرگ به عنوان پایان زندگی انسان، فردی را متقاعد کرد که کار خوب انجام بدهد و در قبال آن چیزی در این دنیا دریافت نکند؟ مگر می‌شود انسان بگذارد تا دیگران از این منافع موجود بهره ای ببرند و خود بهره اندکی و یا ضرر را استفاده کند؟ مگر می‌شود که انسان‌های دیگر را همانند برده برای رسیدن به هدف و هوس‌های خود به کار نگیرد؟ با چنین تعریفی، انسان به فکر جذب منافع و دفع ضررها در لحظه، لحظه‌ی زندگی خود است. تمام تلاش خود را می‌کند تا قبل از پایان عمرش از لذت (هرچند اندک) بهره ببرد و با شعارهایی همانند «زندگی کردن در لحظه» زندگی خوشی را برای خود، حتی با ظلم به دیگران بسازند.

نتیجه چنین روش و تفکر زندگی، جزء فساد در عالم، چیز دیگری نیست. حتی اجازه برای زندگی دیگر نوع موجودات هم به سختی فراهم می‌شود، چه رسد به آدمی! این نتیجه ای است که خداوند در قرآن با بیان «اگر مردم را به هم واگذاریم (دفع نماییم)، زمین فاسد می‌شود» و یا با بیان دیگر «اگر مردم را به هم واگذاریم، صومعه ها، معابد و مساجدی که خدا در آن‌ها یاد می‌شود، را نابود می‌کنند» می‌فرماید. نتیجه چنین تفکر و روشی است که با کشتار مردم مظلوم در دنیا، تنها صدای اندک انسان‌هایی در اعتراض به این ظلم و فساد به گوش می‌رسد.

شما در تمام کشورهای جهان نگاه کنید، چند کشور هستند که به شکل حقیقی سخن از ظلم ستیزی و دفع فساد را بزنند و در عمل نیز آن را محقق کرده باشند؟ چند کشور هستند که به شکل مستقل می‌توانند زندگی و معاش مردم خود را تامین کنند؟ چند کشور هستند که از مظلوم واقعی (مثل کشور های فقیر) حمایت کنند؟ به امید خدا در مقاله‌ی بعد در رابطه با حیات و فساد انسان و جامعه صحبت می‌شود.

و خداوند نسبت به جهانیان با کمال فضل خود رفتار می‌کند.

و خداوند یاری دهندگانش را یاری می‌کند.

با تشکر – حاجی علی

طرح مطالعه بخشی از کلمات قصار حضرت امیر (ع) (حکمت ۱۷۸)

بسم الله الرحمن الرحیم

حکمت ۱۷۸

روش نابود کردن بدى ها(اخلاقى، سیاسى،اجتماعى)

احْصُدِ الشَّرَّ مِنْ صَدْرِ غَیْرِکَ بِقَلْعِهِ مِنْ صَدْرِکَ.

بدى را از سینة دیگران ، با کندن آن از سینة خود ، ریشه کن نما!.

طرح مطالعه بخشی از کلمات قصار حضرت امیر (ع) (حکمت ۱۶۷)

بسم الله الرحمن الرحیم

حکمت ۱۶۷

خودپسندى و محرومیت ها (اخلاقى)

  لْإِعْجَابُ یَمْنَعُ الِازْدِیَادَ.

خود پسندى مانع فزونى است.

طرح مطالعه بخشی از کلمات قصار حضرت امیر (ع) (حکمت 122)

بسم الله الرحمن الرحیم

حکمت ۱۲۲

از سخنان حضرت هنگام نبرد صفین به یارانش

وَ اَىُّ امْرِىء مِنْکُمْ اَحَسَّ مِنْ نَفْسِه رِباطَةَ جَأْش عِنْدَ اللِّقاءِ،وَ رَأى مِنْ اَحَد مِنْ اِخْوانِهِ فَشَلاً، فَلْیَذُبَّ عَنْ اَخیهِ بِفَضْلِ نَجْدَتِهِ الَّتى فُضِّلَ بِها عَلَیْهِ کَما یَذُبُّ عَنْ نَفْسِهِ، فَلَوْ شاءَاللّهُ لَجَعَلَهُ مِثْلَهُ.

هر مردى از شما به وقت رویارویى با دشمن در خود قوّت قلب حس مى کند، و در یکى از برادرانش سستى و ترس مى بیند، به خاطر این فضیلت شجاعتى که به او عنایت شده آنچنان که از خود دفاع مى کند از برادرش دفاع کند، چه اینکه اگر خدا مى خواست او را هم مانند وى قرار مى داد.

طرح مطالعه بخشی از کلمات قصار حضرت امیر (ع) (حکمت 104)

بسم الله الرحمن الرحیم

حکمت 104

وصف زاهدان (وصف الزّاهدین) و ارزش سحر خیزی (مکاسب الاسحار)

وَ عَنْ نَوْفٍ الْبَکَالِیِّ : قَالَ رَأَیْتُ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ع ذَاتَ لَیْلَةٍ وَ قَدْ خَرَجَ مِنْ فِرَاشِهِ فَنَظَرَ فِى النُّجُومِ فَقَالَ لِى یَا نَوْفُ أَ رَاقِدٌ أَنْتَ أَمْ رَامِقٌ فَقُلْتُ بَلْ رَامِقٌ فقَال:
یَا نَوْفُ طُوبَى لِلزَّاهِدِینَ فِى الدُّنْیَا الرَّاغِبِینَ فِى الْآخِرَةِ أُولَئِکَ قَوْمٌ اتَّخَذُوا الْأَرْضَ بِسَاطاً وَ تُرَابَهَا فِرَاشاً وَ مَاءَهَا طِیباً وَ الْقُرْآنَ شِعَاراً وَ الدُّعَاءَ دِثَاراً ثُمَّ قَرَضُوا الدُّنْیَا قَرْضاً عَلَى مِنْهَاجِ الْمَسِیحِ . "مکاسب الاسحار"
یَا نَوْفُ إِنَّ دَاوُدَ ع قَامَ فِى مِثْلِ هَذِهِ السَّاعَةِ مِنَ اللَّیْلِ فَقَالَ إِنَّهَا لَسَاعَةٌ لَا یَدْعُو فِیهَا عَبْدٌ إِلَّا اسْتُجِیبَ لَهُ إِلَّا أَنْ یَکُونَ عَشَّاراً أَوْ عَرِیفاً أَوْ شُرْطِیّاً أَوْ صَاحِبَ عَرْطَبَةٍ وَ هِیَ الطُّنْبُورُأَوْ صَاحِبَ کَوْبَةٍ وَ هِیَ الطَّبْلُ وَ قَدْ قِیلَ أَیْضاً إِنَّ الْعَرْطَبَةَ الطَّبْلُ وَ الْکَوْبَةَ الطُّنْبُورُ

از توف بکالى ، نقل شده که در یکى از شب ها ، امام على [علیه السلام] را دیدم براى عبادت از بستر بر خاسته ، نگاهى به ستارگان افکند ، و به من فرمود : خوابى یا بیدار ؟ گفتم بیدارم . فرمود :
اى نوف ! خوشا به حال آنان که از دنیاى حرام چشم پوشیدند ، و دل به آخرت بستند ! آنان مردمى هستند که زمین را تخت ، خاک را بستر ، آب را عطر ،(25) و قرآن را پوشش زیرین (26)، و دعا را لباس روئین خود قرار دادند ، و با روش عیساى مسیح با دنیا بر خورد کنند.
"ارزش سحر خیزى "
اى نوف ! همانا داوود پیامبر ( که درود خدا بر او باد ) در چنین ساعتى از شب بر مى خاست و مى گفت : " این ساعتى است که دعاى هر بنده اى به اجابت مى رسدد جز باجگیران ، جاسوسان ، شبگردان و نیروهاى انتظامى حکومت ستمگر ، و نوازندة طنبور و طبل

طرح مطالعه بخشی از کلمات قصار حضرت امیر (ع) (حکمت 95)

بسم الله الرحمن الرحیم

حکمت 95

اقرار به عبودیّت و حضور در پیشگاه عدالت الهی

وَ قَدْ سَمِعَ عَلَیْهِ السَّلَامُ رَجُلًا یَقُولُ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ فَقَالَ إِنَّ قَوْلَنَا- إِنَّا لِلَّهِ- إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْمُلْکِ وَ قَوْلَنَا- وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ- إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْهُلْک

امام از فردی شنید که می‏گفت: «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ» فرمود: گفتار ما «إِنَّا لِلَّهِ» (ما از آنِ خداییم) اقرار است که ما مِلک خداییم، و جمله دیگر «وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ» (و ما به سوی او باز می‏گردیم) اقرار دیگری است که از بین رفتنی هستیم.

طرح مطالعه بخشی از کلمات قصار حضرت امیر (ع) (حکمت 86)

بسم الله الرحمن الرحیم

حکمت 86

وَ قَالَ علیه السلام مَنْ أَصْلَحَ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللَّهِ أَصْلَحَ اللَّهُ مَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ النَّاسِ وَ مَنْ أَصْلَحَ أَمْرَ آخِرَتِهِ أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ أَمْرَ دُنْیَاهُ وَ مَنْ کَانَ لَهُ مِنْ نَفْسِهِ وَاعِظٌ کَانَ عَلَیْهِ مِنَ اللَّهِ حَافِظٌ

رابطه دنیا و آخرت

آن که رابطه خود با خدا را نیکو دارد خداوند نیز رابطه بین او و مردم را بهینه سازد، و کسی که کار آخرتش را سامان دهد خداوند کار دنیای او را اصلاح کند، و آن که خود واعظ خویش باشد خدا برای او نگهبان گمارَد.

طرح مطالعه بخشی از کلمات قصار حضرت امیر (ع) (حکمت 77)

بسم الله الرحمن الرحیم

وَ قَالَ علیه السلام فى مثل ذلک الْحِکْمَةُ ضَالَّةُ الْمُؤْمِنِ فَخُذِ الْحِکْمَةَ وَ لَوْ مِنْ أَهْلِ النِّفَاقِ

حکمت گمشده مؤمن است، پس آن را فراگیر گرچه از منافق باشد.

و من الله توفیق

در پناه حق

دولت وکیل ملت

بسمه تعالی

من امید داشتم که با روی کار آمدن دولت حقوق دانان ، حقوق از دست رفته ملت که از سال ها پیش در عرصه های داخلی و خارجی پایمال شده و از بین رفته احیا و زنده شود . حق به حق دار برسد . امید داشتم که شعار "من حقوق دان ام ، نه سرهنگ (یا افسر) " شاهد این نکته باشد و حق واقعی ما را به ما برساند . عدالت را به شکل واقع در جامعه بیاورد .

در این هفت ، هشت ماهی که دولت جدید روی کار آمده ، چندین قطع نامه ، توافق نامه از این قبیل چیز ها نوشته و امضا شده که من احساس بی آبرویی می کنم . احساس سر افکندگی می کنم . آخر هر انسانی برای خود غرور و وجودی دارد . به خصوص اگر جامعه ، جامعه اسلامی باشد . دیگر حرف فرد نیست . حرف فرد مسلمان نیست . حرف جامعه اسلامی و دین اسلام است . از این دید ، بیشتر خجالت زده و شرمنده می شوم . آخر متابق دستور های اسلامی ، حق باید به حق دار برسد . ما هم ملت پیرو حق هستیم . در آیات قرآن آمده است که اگر شما از حق دفاع نکنید ، شما را از بین می برم و قومی دیگر می آورم که محب حق اند و حضرت حق هم آنان را دوست دارد ، دین خود را به دست این افراد احیا می کند . این نکات برای ما تکلیف آور است .

راه تعامل با دشمنان (کفار) نیز توسط صراط مستقیم ، تبیین شده است . اگر با زبان حکمت و موعظه و مجادله احسن ، مشکل حق شد ، چه بهتر (همانند وکلا ) ، اگر نشد ، دیگر جای صلح و دوستی برای احیای حق نیست . دیگر زور بازو و توان جنگی ملت است که می تواند حق پایمال شده ما را زنده کند . این هم وظیفه سرهنگ ها و افسران جنگ ها ( سخت و یا نرم ) است .

همه ما می دانیم که دولت منتخب ، به عنوان نماینده مردم توسط ملت انتخاب می شود تا به امور کشوری و سطح بالای جامعه رسیدگی کند . به تشابه کار یک وکیل که با تخصص خود ، زمام امور ما را به عهده می گیرد .

در مسئله و مشکلی جدید که آمریکا ، اروپا و انگلیس با تصویب و انتشار قطع نامه و بیانیه با شعار حقوق بشر ، سعی در بی آبرو کردن کشور و دین اسلام را دارند و این را بهانه ای برای تحریم های جدید خود قرار داده اند .

از رئیس جمهور محترم این در خواست را دارم که خود به عنوان حقوق دان و همچنین به عنوان نماینده و وکلی ملت ، حقوق از دست رفته ملت را چه در داخل و چه در خارج ، احیا کنند . وجهه یک کشور اسلامی نباید این چنین باشد .

ما افسران منتظر فرمان رهبر خود هستیم . این را هم می دانیم که اگر دشمن با حکمت و موعظه و مجادله احسن به راه نیامد و یا از آزار و اذیت مسلمانان دست بر ندارد ، تنها از راه جنگ و خون ریزی ( گردن تمام آنان را قطع کردن ) می توانیم این حق را زنده نگه داریم ( آیات ابتدایی سوره 47 قرآن کریم ) .

ما جزو امت پیامبر (ص) و علی (ع) و فاطمه (س) هستیم .

آنان را الگو قرار دادیم و همانند آنان

زندگی می کنیم .

ما پیروان حقیم - احیا گر این حقیم

با تشکر

حاجی علی خمسه

و من الله توفیق

در پناه حق

سفر عید رهبری - راه گشای مومنین

بسمه تعالی

مطابق برنامه سالانه رهبری ، در سفر عیدانه خود به مشهد الرضا ، مطالب پر باری را برای پیشگامان و افسران جنگ نرم بیان داشتند . ایشان در سخنرانی خود به بیان و توصیف پیام نوروزی خود مبنی بر "اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی" پرداختند . وظیفه ما دقیق و عمیق شدن و عمل کردن به فهم درست از راهنمایی های این رهبر اسلامی عزیزمان است .

شاید بگویید که این مطالب تکراری است ، ولی گفتنش خالی از لطف نیست . در ضمن ، مرور و بررسی دقیق آن نیاز همه ما هست . اگر نیازی نمی بینید ، از این بخش ، چشم پوشی کنید .

بخش اول سخنان ایشان در رابطه با سال گذشته و حماسه سیاسی شکل گرفته توسط مردم بود .

ایشان با تاکید بر اقتدار ملی شروع به تبیین مجملی از مسائل اقتصاد و فرهنگ نمودند . البته مسئله قدرت تسلیحات جنگی به عنوان یک مسئله سوم مطرح شد که تاکیدی بر روی آن نبود . مطالب کلیدی مطرح شده در بخش دوم سخنان رهبری در دو دسته به شرح زیر است :