طرح مطالعه بخشی از کلمات قصار حضرت امیر (ع) (حکمت 85)

حکمت 85

وَ حَکَى عَنْهُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ الْبَاقِرُ علیهما السلام أَنَّهُ قَالَ کَانَ فِی الْأَرْضِ أَمَانَانِ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ وَ قَدْ رُفِعَ أَحَدُهُمَا فَدُونَکُمُ الْآخَرَ فَتَمَسَّکُوا بِهِ أَمَّا الْأَمَانُ الَّذِی رُفِعَ فَهُوَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه واله وَ أَمَّا الْأَمَانُ الْبَاقِی فَالِاسْتِغْفَارُ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى وَ ما کانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِیهِمْ وَ ما کانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ

و هذا من محاسن الاستخراج و لطائف الاستنباط

راز استغفار

امام باقر - علیه‏السّلام - از آن حضرت روایت کند که فرمود: در روی زمین دو جانپناه بود که یکی از آنها از دست شد، پس همّت کنید دو دیگر را پاس دارید و بدان چنگ زنید. امّا جانپناه نخست که از دست شد رسول خدا بود - درود الهی بر او و خاندانش، و جانپناه باقی مانده استغفار است. خداوند فرمود: «خدا مردم را عذاب نکند تا آنگاه که تو (پیامبر) در میانشان هستی، و نیز تا وقتی که استغفار کنند عذابشان نکند». و این جمله از برداشتهای زیبا و دریافتهای ظریف است.