بسم الله الرحمن الرحیم
حکمت ۱۷۸
روش نابود کردن بدى ها(اخلاقى، سیاسى،اجتماعى)
احْصُدِ الشَّرَّ مِنْ صَدْرِ غَیْرِکَ بِقَلْعِهِ مِنْ صَدْرِکَ.
بدى را از سینة دیگران ، با کندن آن از سینة خود ، ریشه کن نما!.
بسم الله الرحمن الرحیم
حکمت ۱۶۷
خودپسندى و محرومیت ها (اخلاقى)
لْإِعْجَابُ یَمْنَعُ الِازْدِیَادَ.
خود پسندى مانع فزونى است.
حکمت 166
وَ قَالَ [علیه السلام] لَا یُعَابُ الْمَرْءُ بِتَأْخِیرِ حَقِّهِ إِنَّمَا یُعَابُ مَنْ أَخَذَ مَا لَیْسَ لَهُ.
مرد را سرزنش نکنند که چرا حقّش را با تأخیر مى گیرد، بلکه سرزنش در آنجاست که آنچه حقش نیست بگیرد.
بسم الله الرحمن الرحیم
حکمت ۱۲۲
از سخنان حضرت هنگام نبرد صفین به یارانش
وَ اَىُّ امْرِىء مِنْکُمْ اَحَسَّ مِنْ نَفْسِه رِباطَةَ جَأْش عِنْدَ اللِّقاءِ،وَ رَأى مِنْ اَحَد مِنْ اِخْوانِهِ فَشَلاً، فَلْیَذُبَّ عَنْ اَخیهِ بِفَضْلِ نَجْدَتِهِ الَّتى فُضِّلَ بِها عَلَیْهِ کَما یَذُبُّ عَنْ نَفْسِهِ، فَلَوْ شاءَاللّهُ لَجَعَلَهُ مِثْلَهُ.
هر مردى از شما به وقت رویارویى با دشمن در خود قوّت قلب حس مى کند، و در یکى از برادرانش سستى و ترس مى بیند، به خاطر این فضیلت شجاعتى که به او عنایت شده آنچنان که از خود دفاع مى کند از برادرش دفاع کند، چه اینکه اگر خدا مى خواست او را هم مانند وى قرار مى داد.
حکمت 121
روانشناسى قبائل قریش
وَ قَالَ [علیه السلام] شَتَّانَ مَا بَیْنَ عَمَلَیْنِ عَمَلٍ تَذْهَبُ لَذَّتُهُ وَ تَبْقَى تَبِعَتُهُ وَ عَمَلٍ تَذْهَبُ مَئُونَتُهُ وَ یَبْقَى أَجْرُهُ .
درود خدا بر او ، فرمود : چقدر فاصلة بین دو عمل دور است : عملى که لذتش مى رود و کیفر آن مى ماند ، و عملى که رنج آن مى گذرد و پاداش آن ماندگار است!
بسم الله الرحمن الرحیم
حکمت 104 وصف زاهدان (وصف الزّاهدین) و ارزش سحر خیزی (مکاسب الاسحار)
وَ عَنْ نَوْفٍ
الْبَکَالِیِّ : قَالَ رَأَیْتُ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ع ذَاتَ لَیْلَةٍ وَ
قَدْ خَرَجَ مِنْ فِرَاشِهِ فَنَظَرَ فِى النُّجُومِ فَقَالَ لِى یَا نَوْفُ أَ
رَاقِدٌ أَنْتَ أَمْ رَامِقٌ فَقُلْتُ بَلْ رَامِقٌ فقَال:
یَا نَوْفُ طُوبَى لِلزَّاهِدِینَ فِى الدُّنْیَا
الرَّاغِبِینَ فِى الْآخِرَةِ أُولَئِکَ قَوْمٌ اتَّخَذُوا الْأَرْضَ بِسَاطاً وَ تُرَابَهَا
فِرَاشاً وَ مَاءَهَا طِیباً وَ الْقُرْآنَ شِعَاراً وَ الدُّعَاءَ دِثَاراً ثُمَّ
قَرَضُوا الدُّنْیَا قَرْضاً عَلَى مِنْهَاجِ الْمَسِیحِ .
"مکاسب الاسحار"
یَا نَوْفُ إِنَّ دَاوُدَ ع قَامَ فِى مِثْلِ هَذِهِ
السَّاعَةِ مِنَ اللَّیْلِ فَقَالَ إِنَّهَا لَسَاعَةٌ لَا یَدْعُو فِیهَا عَبْدٌ إِلَّا
اسْتُجِیبَ لَهُ إِلَّا أَنْ یَکُونَ عَشَّاراً أَوْ عَرِیفاً أَوْ شُرْطِیّاً
أَوْ صَاحِبَ عَرْطَبَةٍ وَ هِیَ الطُّنْبُورُأَوْ صَاحِبَ کَوْبَةٍ وَ هِیَ
الطَّبْلُ وَ قَدْ قِیلَ أَیْضاً إِنَّ الْعَرْطَبَةَ الطَّبْلُ وَ الْکَوْبَةَ
الطُّنْبُورُ
از توف بکالى ، نقل شده که
در یکى از شب ها ، امام على [علیه السلام] را دیدم براى عبادت از بستر بر خاسته ،
نگاهى به ستارگان افکند ، و به من فرمود : خوابى یا بیدار ؟ گفتم بیدارم . فرمود :
اى نوف ! خوشا به حال آنان که از دنیاى حرام چشم پوشیدند
، و دل به آخرت بستند ! آنان مردمى هستند که زمین را تخت ، خاک را بستر ، آب را عطر
،(25) و قرآن را پوشش زیرین (26)، و دعا را لباس روئین خود قرار دادند ، و با روش
عیساى مسیح با دنیا بر خورد کنند.
"ارزش سحر خیزى "
اى نوف ! همانا داوود پیامبر ( که درود خدا بر او باد )
در چنین ساعتى از شب بر مى خاست و مى گفت : " این ساعتى است که دعاى هر بنده
اى به اجابت مى رسدد جز باجگیران ، جاسوسان ، شبگردان و نیروهاى انتظامى حکومت
ستمگر ، و نوازندة طنبور و طبل
حکمت 112
وَ قَالَ علیه السلام کَمْ مِنْ مُسْتَدْرَجٍ بِالْإِحْسَانِ إِلَیْهِ وَ مَغْرُورٍ بِالسَّتْرِ عَلَیْهِ وَ مَفْتُونٍ بِحُسْنِ الْقَوْلِ فِیهِ وَ مَا ابْتَلَى اللَّهُ أَحَداً بِمِثْلِ الْإِمْلَاءِ لَهُ
فریب نخورید
ای بسا آن که از نعمتِ مدام به دام افتد، و پردهپوشی الهی او را بفریبد، و از گفتار نیکویی که مردم در بارهاش گویند به فتنه درآید. و خداوند هیچ بندهای را چون مهلت دادن به او نیازموده است.
حکمت 103
وَ قَالَ علیه السلام لَا یَتْرُکُ النَّاسُ شَیْئاً مِنْ أَمْرِ دِینِهِمْ لِاسْتِصْلَاحِ دُنْیَاهُمْ إِلَّا فَتَحَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مَا هُوَ أَضَرُّ مِنْهُ
به خاطر دنیا به دین پشت نکنید
هر آن کس که به خاطر دنیا از دینش بکاهد خداوند ضرر بیشتر را به رویش گشاید.
حکمت 94
وَ قَالَ علیه السلام اعْقِلُوا الْخَبَرَ إِذَا سَمِعْتُمُوهُ عَقْلَ رِعَایَةٍ لَا عَقْلَ رِوَایَةٍ فَإِنَّ رُوَاةَ الْعِلْمِ کَثِیرٌ وَ رُعَاتَهُ قَلِیلٌ
هرچه را شنیدید باز گو نکنید
هر خبری را که بشنوید بدقّت بررسی کنید و در زیر و بالای آن بیندیشید و تنها به شنیدن و باز گو کردن بسنده نکنید، که راویان دانش بسیار، ولی درک کنندگان آن اندکند.
بسم الله الرحمن الرحیم
حکمت 95
اقرار به عبودیّت و حضور در پیشگاه عدالت الهی
وَ قَدْ سَمِعَ عَلَیْهِ السَّلَامُ رَجُلًا یَقُولُ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ فَقَالَ إِنَّ قَوْلَنَا- إِنَّا لِلَّهِ- إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْمُلْکِ وَ قَوْلَنَا- وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ- إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْهُلْک
امام از فردی شنید که میگفت: «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ» فرمود: گفتار ما «إِنَّا لِلَّهِ» (ما از آنِ خداییم) اقرار است که ما مِلک خداییم، و جمله دیگر «وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ» (و ما به سوی او باز میگردیم) اقرار دیگری است که از بین رفتنی هستیم.
حکمت 85
وَ حَکَى عَنْهُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ الْبَاقِرُ علیهما السلام أَنَّهُ قَالَ کَانَ فِی الْأَرْضِ أَمَانَانِ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ سُبْحَانَهُ وَ قَدْ رُفِعَ أَحَدُهُمَا فَدُونَکُمُ الْآخَرَ فَتَمَسَّکُوا بِهِ أَمَّا الْأَمَانُ الَّذِی رُفِعَ فَهُوَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه واله وَ أَمَّا الْأَمَانُ الْبَاقِی فَالِاسْتِغْفَارُ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى وَ ما کانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِیهِمْ وَ ما کانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ
و هذا من محاسن الاستخراج و لطائف الاستنباط
راز استغفار
امام باقر - علیهالسّلام - از آن حضرت روایت کند که فرمود: در روی زمین دو جانپناه بود که یکی از آنها از دست شد، پس همّت کنید دو دیگر را پاس دارید و بدان چنگ زنید. امّا جانپناه نخست که از دست شد رسول خدا بود - درود الهی بر او و خاندانش، و جانپناه باقی مانده استغفار است. خداوند فرمود: «خدا مردم را عذاب نکند تا آنگاه که تو (پیامبر) در میانشان هستی، و نیز تا وقتی که استغفار کنند عذابشان نکند». و این جمله از برداشتهای زیبا و دریافتهای ظریف است.
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ قَالَ علیه السلام فى مثل ذلک الْحِکْمَةُ ضَالَّةُ الْمُؤْمِنِ فَخُذِ الْحِکْمَةَ وَ لَوْ مِنْ أَهْلِ النِّفَاقِ
حکمت گمشده مؤمن است، پس آن را فراگیر گرچه از منافق باشد.
و من الله توفیق
در پناه حق
حکمت 76
وَ قَالَ علیه السلام خُذِ الْحِکْمَةَ أَنَّى کَانَتْ فَإِنَّ الْحِکْمَةَ تَکُونُ فِی صَدْرِ الْمُنَافِقِ فَیَخْتَلِجُ فِی صَدْرِهِ حَتَّى تَخْرُجَ فَتَسْکُنَ إِلَى صَوَاحِبِهَا فِی صَدْرِ الْمُؤْمِنِ
ارزش حکمت و بیلیاقتی منافق
و درود خدا بر او، فرمود:حکمت را هر کجا که باشد، فراگیر، گاهی حکمت در سینه منافق است و بیتابی کند تا بیرون آمده و با همدمانش در سینه مؤمن آرام گیرد.
به نام خدا
طرح مطالعه بخشی از کلمات قصارحضرت امیر (ع) در تاریخ 10 فروردین 93 به پایان رسید. متاسفانه این طرح فقط 20 درصد اهداف پیش بینی شده خود را محقق کرد. در این میان فقط آقایان سیدی و بی باک همکاری کردند و بقیه دوستان هیچ کمکی نکردند. این نشان دهنده آن است که مجموعه دوستان اراده لازم برای انجام وظایف خود را ندارند. از این رو ضرورت ایجاب می کند که تحولی در عملکرد سایت ایجاد شود.
یاعلی
حکمت 69
وَ قَالَ علیه السلام الدَّهْرُ یُخْلِقُ الْأَبْدَانَ وَ یُجَدِّدُ الْآمَالَ وَ یُقَرِّبُ الْمَنِیَّةَ وَ یُبَاعِدُ الْأُمْنِیَّةَ مَنْ ظَفِرَ بِهِ نَصِبَ وَ مَنْ فَاتَهُ تَعِبَ
شناخت دنیا
روزگار بدنها را بفرساید، و آرزوها را نو گرداند، و مرگ را نزدیک کند، و امید را دور سازد. آن که دنیا را فراچنگ آرد به رنج افتد، و آن که از دستش دهد سختی کشد.
حکمت 62
وَ قَالَ علیه السلام فَقْدُ الْأَحِبَّةِ غُرْبَةٌ
دوست خوب را از دست مده
از دست دادن دوستان، غربت و تنهایی است.
حکمت 55
وَ قَالَ علیه السلام الْمَالُ مَادَّةُ الشَّهَوَاتِ
هشدار به ثروتمندان
دارایی و ثروت ابزار خواهشهای نفسانی است.
حکمت 48
وَ قَالَ علیه السلام عَیْبُکَ مَسْتُورٌ مَا أَسْعَدَکَ جَدُّکَ
از رسوایی بترس
تا آنگاه که بخت یارت باشد عیب تو پوشیده مانَد.
حکمت 41
وَ قَالَ علیه السلام فِی ذِکْرِ خَبَّابِ بْنِ الْأَرَتِّ یَرْحَمُ اللَّهُ خَبَّابَ بْنَ الْأَرَتِّ فَلَقَدْ أَسْلَمَ رَاغِباً وَ هَاجَرَ طَائِعاً (وَ قَنِعَ بِالْکَفَافِ وَ رَضِیَ عَنِ اللَّهِ) وَ عَاشَ مُجَاهِداً طُوبَى لِمَنْ ذَکَرَ الْمَعَادَ وَ عَمِلَ لِلْحِسَابِ وَ قَنِعَ بِالْکَفَافِ وَ رَضِیَ عَنِ اللَّهِ
خبّاب، یار صادق امام
امام- علیهالسّلام- در باره «خَبّاب بن ارَت» فرمود: خدا رحمت کند خبّاب را که از صمیم دل اسلام آورد، و هجرتش از روی اطاعت بود، و به قدر حاجت قناعت میکرد، و از خداوند خشنود بود، و زندگی او جهاد بود. خوشا آنان که همواره به یاد رستخیزند، و کارشان پسند دیوان محاسبات الهی است، و به زندگی ساده آبرومندانه بسنده کنند، و از خداوند شادمان باشند.
حکمت 34
وَ قَالَ علیه السلام مَنْ أَسْرَعَ إِلَى النَّاسِ بِمَا یَکْرَهُونَ قَالُوا فِیهِ مَا لَا یَعْلَمُونَ
آبروی دیگران را پاس دارید
آن که با زبان هرچه خواست بر مردم تاخت آنان نیز در باره او هرچه خواهند، بافت.
حکمت 27
وَ قَالَ علیه السلام أَفْضَلُ الزُّهْدِ إِخْفَاءُ الزُّهْدِ
برترین پارسایی
برترین زهد و پارسایی، پیرایش از خودنمایی است.
حکمت 20
وَ قَالَ علیه السلام قُرِنَتِ الْهَیْبَةُ بِالْخَیْبَةِ وَ الْحَیَاءُ بِالْحِرْمَانِ وَ الْفُرْصَةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ فَانْتَهِزُوا فُرَصَ الْخَیْرِ
فرصتها را غنیمت شمرید
ترس همزاد نومیدی است، و شرمندگی همراه بیبهرگی است، و فرصتها چون ابر در گذر است، پس از فرصتهای خیر بهرهور گردید.
حکمت 13
وَ قَالَ علیه السلام إِذَا وَصَلَتْ إِلَیْکُمْ أَطْرَافُ النِّعَمِ فَلَا تُنَفِّرُوا أَقْصَاهَا بِقِلَّةِ الشُّکْرِ
دوام نعمت در گرو شکر الهی است
آنگاه که طلایه نعمتها دررسید خدای را سپاس گویید، که ناسپاسی مانع از ادامه آن خواهد شد.
حکمت 6
وَ قَالَ عَلَیْهِ السَّلَامُ مَنْ رَضِیَ عَنْ نَفْسِهِ کَثُرَ السَّاخِطُ عَلَیْهِ وَ الصَّدَقَةُ دَوَاءٌ مُنْجِحٌ وَ أَعْمَالُ الْعِبَادِ فِی عَاجِلِهِمْ نُصْبُ أَعْیُنِهِمْ فِی آَجِلِهِمْ
از خود راضی مباش
از خود راضی ناراضیان زیادی خواهد ساخت، و صدقه داروی بهبود و شفاست، و کردار بندگان در دنیا رویارویشان است در روز جزا.