طرح مطالعه بخشی از کلمات قصار حضرت امیر (ع) (حکمت 122)

بسم الله الرحمن الرحیم

حکمت ۱۲۲

از سخنان حضرت هنگام نبرد صفین به یارانش

وَ اَىُّ امْرِىء مِنْکُمْ اَحَسَّ مِنْ نَفْسِه رِباطَةَ جَأْش عِنْدَ اللِّقاءِ،وَ رَأى مِنْ اَحَد مِنْ اِخْوانِهِ فَشَلاً، فَلْیَذُبَّ عَنْ اَخیهِ بِفَضْلِ نَجْدَتِهِ الَّتى فُضِّلَ بِها عَلَیْهِ کَما یَذُبُّ عَنْ نَفْسِهِ، فَلَوْ شاءَاللّهُ لَجَعَلَهُ مِثْلَهُ.

هر مردى از شما به وقت رویارویى با دشمن در خود قوّت قلب حس مى کند، و در یکى از برادرانش سستى و ترس مى بیند، به خاطر این فضیلت شجاعتى که به او عنایت شده آنچنان که از خود دفاع مى کند از برادرش دفاع کند، چه اینکه اگر خدا مى خواست او را هم مانند وى قرار مى داد.