فهرست انتخاباتی مجلس ششم جامعه روحانیت مبارز، موتلفه اسلامی و پیروان خط امام و رهبری

همه این هایی که الان با هم درگیری دارند در یک لیست بودند:

• هاشمی
• روحانی
• آل اسحاق
• احمدی نژاد
• الهام
• باهنر
• احمد توکلی
• حداد عادل
• دانش جعفری
• محسن رضایی
• فاطمه رهبر
• صدر
• غفوری فرد
• مرندی
• مرنضی نبوی
• وحید دستجردی

چماقداران چه کسانی را زدند؟

«مردم بریزند تو خیابونها» همانقدر زننده است که یکی بگوید:«منتقدان من خر هستند». حالا یک جمله را همسر یکی ازشخصیتهای نظام زده و آن یکی را کارگردان «گاو» (فیلم سینمایی گاو). منطق و نگاه پشت این دو جمله یکی است.

اینکه یا فقط ما حرف می زنیم و یا اصلا حرفی زده نشود و اگر هم زده بشود محکوم است و چه است و چه و القابی که این روزها می گذارند روی منتقدین منطق کسانی است که خودشان را پشت ژست های پرطمطراق روشنفکری پنهان کرده اند، چه اینکه با رفتارهایی که دارند حالا ثابت کرده اند که اینها صرفا به ساحت تفکر و فکر آویزانند و بلا به دور از روشنفکری!

 

روزی به خاطر اینکه بازیگری در یک فیلم سینمایی دفاع مقدسی بازی کرده تهدید می شود، روز دیگر خواننده ای صرفا به خاطر درآغوش گرفتن رییس جمهوری که آنها دوستش ندارند آزار می بیند و دخترش در دانشگاه هتک حرمت می شود. دیگری را به خاطر اینکه در حضور رهبری صحبت کرده است، بایکوت می کنند و چون با بی اقبالی مردم نسبت به خود مواجه می شوند، نسخه  غیر مجاز پرفروش ترین فیلم تاریخ سینمای ایران را روی پیاده روها پهن می کنند تا مگر از فروشش کم کنند که البته بازهم نمی شود.

و این قصه همینطور ادامه دارد. سبکهای نخ نمای این جماعت که توان حضور در رقابت برای دیده شدن در اذهان مردم را ندارند هر روز علیه بازیگر و هنرمند و چهره ای ادامه دارد.

اخیرا البته اتفاقات تازه تری افتاده است و یکی دیگر را با چوب زده اند. الهام چرخنده بازیگر سینما و تلویزیون را فقط به خاطر تبریک سال نو به رهبری مدتی است که آماج توهین ها شده است. به او گفته اند:«سینمای ایران جای زنانی چون تو نیست!»

 

شب تولد پسرش شیشه های ماشینش را شکسته اند و شب قبل از برنامه هنر انقلاب که میهمان انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه تهران بود، او را با چوب زده اند.

چوب و چوب کشی و چماقداری البته از طایفه مدعی روشنفکری مسبوق به سابقه است؛ همینها بودند که سال ۸۸ مدعی نه صد هزار و دویست هزار و یک میلیون که مدعی شدند در انتخابات ۱۱ میلیون تقلب شدند، برخی از همین کارگردانها در تجمع های غیر قانونی ارازل اوباش که اتوبوسها و بانک ها را به آتش می کشیدند، حضور پیدا کردند. همینها در جشن خانه سینما آرزو کردند، نظام برچیده شود. همینها به منتقدانشان گفتند:«خر»!. همینها بودند که بدون مجوز فیلم ساختند و رفتند در ینگه دنیا گفتند:«در ایران آزادی نیست!؟»

حاتمی کیا را به خاطر اینکه پیام تاثیر گذار امام را درآخر فیلمش و دقیقا درست در جای خودش آورده، تکفیر می کنند. در سایتهاشان مریلا زارعی را به خاطر بازی در فیلمهای دفاع مقدسی و احترام به مادران شهدا، تخریب می کنند. علیه شهاب حسینی، پروانه معصومی و...به خاطر صحبت کردن درحضور رهبری در فیس بوک صفحه می سازند.

 

امین حیایی و شریفی نیا را به خاطر اینکه در فیلم ابولقاسم طالبی و مسعود ده نمکی بازی کرده اند، بایکوت می کنند. فیلمهای ده نمکی را به بازار سیاه می فرستند، برای اینکه نفروشد(که اتفاق بازهم بیشتر از فیلمهای آنها می فروشد). و چه ها که نمی کنند، در دنیای هنر و به نام هنر. لعیا زنگنه را به خاطر بردن اسم حضرت زهرا س و احترام به ایشان مورد بی حرمتی قرار می دهند. و خیلی های دیگر را همینطور آماج توهین های خود می کنند و با سیاه لشکر های قلمی و با چماقهایی از جنس های  کلیک و dislike، آنچنان بر اعصاب و روان هنرمندان متعهد می کوبند که خدا می داند.

همین منطق فکری در یکی از آخرین کنش های خود، علیه مستندی دانشجویی، لشکری از توهین ها را به صف کرده اند. همه قلمها در همه رسانه های طویلشان پشت دژی فولادین دانشجویان سازنده مستند را با انواع برچسب ها متهم می کنند. در اردوگاه مدعیان آزادی بیان "هیچ کس"، «من روحانی هستم» را ندیده است، اما "همه" خواستار برخورد قضایی و پلیسی با این مستند هستند.

یکی به من بگه بالاتر از تحقیر چیست؟

شنیدید که انگلیس برای گسترش روابط با ایران خواستار غرامت بخاطر حمله سال 2011 به سفارتش در تهران شده است و من گفتم مگه انگلیس در جریان گروگان گیری سال 1980 سفارت ایران در لندن که منجر به شهادت 2 دیپلمات ایرانی شد، به ما غرامت داده است که حالا ما باید بهش خسارت بدیم؟! و بعدش گفتم تحقیر، نتیجه گسترش روابط با انگلیس است.

امروز یک مطلبی خواندم که واقعا آتیش گرفتم.

سایت خبرآنلاین نوشته که ایران یک بار همان سال 2011 به انگلیس غرامت داده است.

الان یکی واقعا به من بگه بالاتر از تحقیر چیه؟!

سبک زندگی 10

طرح مطالعه کتاب مراحل اخلاق در قرآن اثر آیه الله جوادی آملی (بخش دوم: مراحل مانع‏ زدایى از سیر و سلوک، فصل اول: توبه) بخش دوم

توبه عام و خاص

توبه در لغت‏به معناى رجوع است; وقتى «بنده‏» به مولاى خود بر مى‏گردد، مى‏گویند «توبه‏» کرده است. ذات اقدس اله در قرآن کریم به همه مؤمنان دستور توبه مى‏دهد:

«و توبوا الى الله جمیعا ایه المؤمنون لعلکم تفلحون‏» ⁽¹⁰⁾

یعنى، اى مؤمنان! به سوى حق توبه کنید تا فلاح و رستگارى، نصیب شما بشود.

البته باید توجه داشت که توبه، بین معناى لغوى و معناى اصطلاحى و همچنین بین مراحل سه گانه‏اى که براى آن ذکر کرده‏اند، مشترک معنوى است، نه لفظى و همه اینها مصادیق آن معناى جامع است: توبه چون به معناى رجوع است، گاهى رجوع از معصیت‏به اطاعت، گاهى رجوع از مخالفت‏به موافقت، گاهى رجوع از «ترک اولى‏» به «اولى‏» و گاهى رجوع از غیر خدا به خداست.

مرحله اول توبه که توبه عمومى و به اصطلاح، «توبه عوام‏» است آن است که انسان معصیت کار از تبهکارى خود دست‏بردارد. گناهکار اگر چه عالم باشد، در حقیقت از «عوام‏» به‏شمار مى‏آید. چون «عوام‏» در این جا در مقابل «علما» نیست; بلکه در مقابل «عقلا» است. بنابراین، کسى که اهل گناه باشد، عامى است گرچه تحصیل حوزوى یا دانشگاهى داشته باشد. به هر تقدیر، توبه عوام آن است که از گناه بپرهیزند; اما توبه خواص، پرهیز از «ترک مستحب و اولى‏» است; یعنى، اگر بعضى از امور مستحب مانند نماز شب و صدقه اول ماه را ترک کرده باشد از آن توبه کند و از این رقیقتر آن است که انسان از ترک کارى که مستحب شرعى نیست ولى محبوب ارشادى است توبه کند و از اینها رقیقتر هم آن است که او هیچ خلافى نکند، بلکه همه احکام الهى را بشناسد و انجام دهد، ولى در عین حال از توجه به ماسوى الله توبه کند که بعد توضیح داده مى‏شود.

شیطان در کمین انسان است و هرگز او را در خواب و بیدارى رها نمى‏کند و مى‏کوشد تا انسان از فضیلت‏باز بماند. اگر بتواند، او را به حرام و اگر نشد به ارتکاب مکروه سرگرم کند و اگر موفق نشود کسى را به مکروه مبتلا کند، او را سرگرم مى‏کند تا واجب را ترک کند، و اگر در این زمینه هم توفیقى نیافت، او را به ترک مستحب مبتلا مى‏کند، و اگر این گونه از امور هم در دسترس شیطان قرار نگرفت، سعى مى‏کند تا انسان را به بعضى از واجبها یا مستحبهاى مهم، مشغول کند تا او از واجبها یا مستحبهاى مهمتر باز بماند; همچنین گاهى تلاش مى‏کند تا انسان، سرگرم مباح بشود تا با گذراندن وقت در مباح از مستحب و «اولى‏» باز بماند، و اگر در این امور هم موفق نشد، مى‏کوشد تا انسان را از توجه به الله باز دارد; یعنى، او را به غیر خدا مشغول کند; مانند انجام عبادت براى پرهیز از جهنم یا اشتیاق به بهشت; زیرا براى سالکان کوى حق، این نجات از جهنم و یا اشتیاق به بهشت هم خار راه است.

توبه و ترمیم گذشته

پس، توبه افراد عامى به این است که مستحب را بشناسند و انجام بدهند و حرام و مکروه را بشناسند و انجام ندهند و نسبت‏به گذشته جدا پشیمان باشند و آن را ترمیم کنند و نسبت‏به آینده هم عزم قطعى بر ترک خلاف داشته باشند که البته ترمیم گذشته، کار آسانى نیست; زیرا ترمیم تنها به پشیمانى از گذشته زشت، نیست، بلکه حقوق فراوانى دارد که آنها را هم باید ترمیم کرد و آن این است که اگر کسى در گذشته، کار بدى کرده، اگر آن کار، حق الله باشد، به دو شخص و اگر حق الناس باشد، به سه شخص ظلم کرده است:

1. کسى که حق، عرض یا مال او تلف شده و از بین رفته است.

2. امر خدا که اطاعت نشده است; چون خدا تضییع حقوق دیگران را تحریم کرده است.

3. خود گناهکار; زیرا او با این کار، روح خویش را آزرده و به آن آسیب رسانده استگ و با توجه به این که روح و بدن، چند صباحى مجاور و همسایه همند ولى به تدریج، روح همسایه خود را ترک و به دیار خود سفر مى‏کند، بنابراین، بدن نباید بر اثر اشتیاق به لذایذ، همسایه خود را آزرده خاطر کند; اما ترمیم حق دیگران چندان دشوار نیست، ولى تامین رضاى الهى و تطهیر قلب آلوده کار آسانى نیست.

شستشوى دل کار دشوارى است; از این رو در ادعیه، به ما آموخته‏اند تا بگوییم:

«اللهم طهرنى فیه من الدنس و الاقذار» ⁽¹¹⁾

پروردگارا! ما را از پلیدیها و آلودگیها پاک کن، یا بگوییم:

«اللهم اغسلنى فیه من الذنوب و طهرنى فیه من العیوب‏» ⁽¹²⁾

خدایا! ما را از گناهان و عیبها، شستشو بده.

ما باید این حقیقت را دریابیم که گناه واقعا چرک و «رین‏» است و روح را تیره مى‏کند. انسان بر اثر گناه، نه خواب خوبى دارد تا در رؤیا معرفتى نصیب وى شود و نه بیدارى خوبى دارد تا بتواند علم درستى را کشف و تعلیم صحیحى را نصیب دیگران کند. بنابراین، اگر روح تیره شود، بسیارى از اسرار از او نهفته است. روحى که خدا آن را منبع الهام قرار داده و به آن سوگند یاد کرده است:

«و نفس و ما سویها فالهمها فجورها و تقویها» ⁽¹³⁾

چنانکه به خورشید، ماه، روز، شب، آسمان و زمین سوگند یاد کرده است:

«و الشمس و ضحها و القمر اذا تلها و النهار اذا جلها و اللیل اذا یغشها و السماء و ما بنها و الارض و ما طحها» ⁽¹⁴⁾

همان گونه که خورشید و تابش آن، ماه و فروزش آن، روشنایى روز، تاریکى شب و برپایى آسمان و زمین، از سوى ذات اقدس اله امورى دایمى است، الهام به نفس از ناحیه او نیز دائمى است، ولى شنونده این صدا کم است; زیرا ما از خودمان آن قدر صدا به گوش جانمان مى‏رسانیم که صداى حق شنیده نمى‏شود، و گرنه او همواره با جان ما سخن مى‏گوید.

این که گفتند سالک، کم سخن و مواظب خوراکش باشد، براى همین است که صداى الهامهاى الهى را بشنود; چون اگر کسى بخواهد صداى دورى را بشنود، ناچار است که خود ساکت‏باشد و حرف نزند. به هر تقدیر توبه براى عوام همین است و توبه «خواص‏» هم پرهیز از «ترک اولى‏» است; به این معنا که، انسان ترک اولى را نسبت‏به گذشته، جبران و نسبت‏به حال ترک کند و نسبت‏به آینده تصمیم بگیرد که مبتلا نشود.

توبه اخص

اما توبه «اخص‏» توبه از توجه به غیر خداست; چنانکه پیغمبر اکرم‏صلى الله علیه و آله و سلم فرمود:

«انه لیغان على قلبى و انى لاستغفر بالنهار سبعین مرة‏» ⁽¹⁵⁾ .

گاهى انسان در صحنه قلب خود، نوعى گرفتگى مشاهده مى‏کند، مثل این که ابرى فضاى دل را پوشانده است و نمى‏داند چگونه آن را بزداید. از این رو به فکر مى‏افتد تا در مزرعه یا در پارکى قدم بزند; در کنار رودى بنشیند و یا با دوست‏خودسخن بگوید. آنگاه خیال مى‏کند آن ابر، برطرف شده است; در حالى که چنین نیست و آن ابر غلیظ شده و جلو دید او را گرفته است و دیگر تشخیص نمى‏دهد که در فضاى تیره زندگى مى‏کند. گاهى انسان خیال مى‏کند که با جلسات انس و فکاهیات، ابر زدایى یا غبار روبى مى‏شود; در صورتى که چنین نیست.

پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم مى‏فرماید: من در هر روز هفتاد بار استغفار مى‏کنم; یعنى «خلیفة الله‏» و «انسان کامل‏»، هر روز هفتاد بار استغفار مى‏کند که مبادا این ابرها فضاى دل را بگیرد. البته استغفار براى انسان کامل در حقیقت، «دفع‏» است نه «رفع‏»; او استغفار مى‏کند تا ابر، جلو دید دل را نگیرد; نه این که بخواهد ابرهاى موجود را برطرف کند; زیرا توجه به غیر خدا مانند توجه به فرشته‏ها یا توجه به خود وحى و یا نبوت، حجاب است و به فرموده مرحوم سید حیدر آملى اگر پیامبران به مقام شامخ رسالت، نبوت، خلافت و یا ولایتشان توجه بکنند، این خود، حجاب است ⁽¹⁶⁾ . زیرا محضر امن خدا جز شهود او چیز دیگرى را نمى‏پذیرد. بنابراین، همواره استغفار انبیا براى این است که آنان این گونه از توجهات را دفع کنند.

تذکر: دفع حجاب که هدف استغفار انسان کامل است اعم از حجاب ظلمانى و حجاب نورانى است، آنان از حجاب ظلمانى منزهند و از این رو همان طور که رفع حجاب ظلمانى براى آنان مطرح نیست، دفع آن هم مورد اهتمام آنها نخواهد بود; چون با ورود در حصن توحید ناب از گزند حجاب ظلمانى مصونند و عمده کوشش آنان دفع حجابهاى نورانى است.

توبه، بازگشت‏به صراط مستقیم

سخن نورانى امام على (سلام الله علیه):

«الیمین و الشمال مضلة و الطریق الوسطى هى الجادة‏» ⁽¹⁷⁾

راه تائبان و همچنین توبه عوام، خواص و اخص را مشخص مى‏کند:

توبه عوام این است که آنان از چپ و راست که معصیت است، به وسط راه که صراط مستقیم است‏برگردند.

توبه خواص این است که فعل مکروه یا ترک مستحب را «مضله‏» و گمراهى بدانند و آن را رها کنند و «وسطى‏» که فعل مستحب و ترک مکروه است، «جاده‏» و صراط مستقیم بدانند و به آن توجه کنند.

توبه اخص توبه از توجه به غیر خدا مانند توجه به جلال و جمال حق و یا توجه به نجات از جهنم و شوق به بهشت است که نزد گروه سوم «مضله‏» و گمراهى به‏شمار مى‏رود و «وسطى‏» که توجه به «الله‏» است «جاده‏» و صراط مستقیم است.

کمیت و کیفیت توبه

توبه، کمیت و کیفیتى دارد. کمیت توبه آن است که قرآن کریم به همه مؤمنان دستور آن را مى‏دهد:

«توبوا الى الله جمیعا ایه المؤمنون‏» ⁽¹⁸⁾

و کیفیتش هم عبارت از «نصوح‏» یعنى خالص بودن است که در این زمینه نیز قرآن کریم مى‏فرماید:

«یا ایها الذین امنوا توبوا الى الله توبة نصوحا» ⁽¹⁹⁾ .

اگر توبه، فراگیر باشد و انسان از همه خلافها توبه کند و نصوح یعنى خالص باشد، آنگاه لغزشهاى گذشته بخشوده مى‏شود و انسان تائب به منزله بى‏گناه است:

«التائب من الذنب کمن لا ذنب له‏» ⁽²⁰⁾

چون به گناه، «ذنب‏» مى‏گویند و معناى «ذنب‏» با «ذنب‏» نزدیک است. ذنب دنباله یا دم است و گناه را نیز چون «ذنب‏» یعنى دنباله دارد و انسان را رها نمى‏کند و عقوبت‏به بار مى‏آورد ذنب گفته‏اند، و چون عقوبت، نتیجه کار است و در آخر آن، تحقق پیدا مى‏کند از این جهت‏به آن عقوبت مى‏گویند. اما با توبه، دنباله گناه قطع مى‏گردد. به هر تقدیر گناه، مانع راه و اولین مرحله از مانع‏زدایى براى سالکان راه، گناه زدایى است.

پى‏نوشت‏ها:

10. سوره نور، آیه 31.

11. مفاتیح الجنان، دعاى روز 13 ماه رمضان.

12. مفاتیح الجنان، دعاى روز 23 ماه رمضان.

13. سوره شمس، آیات 7 8.

14. سوره شمس، آیات 1 6.

15. بحار، ج 25، ص 204.

16. جامع الاسرار، ص 27.

17. نهج‏البلاغه، خطبه 16، بند 7.

18. سوره نور، آیه 31.

19. سوره تحریم، آیه 8.

20. بحار، ج 6، ص 21 و 41.

پوستر/بیت‌المقدس را آزاد خواهیم کرد

آدم می مونه چی بگه!؟

به نظرتون هنوزم تقسیم بندی هنرمند ارزشی و غیرارزشی نداریم؟!

علی مطهری تا این ها را دار نزند، ول کن نیست!

علی مطهری اعلام کرد که از توضیحات وزیر دادگستری درباره علت حصر آقایان موسوی و کروبی در کمیسیون قضایی مجلس قانع نشده است و سوال به صحن علنی مجلس خواهد رفت. گویا علی مطهری دست بردار نیست و تا آقایان موسوی و کروبی را اعدام نکند، خیالش راحت نمی شود. دادگاهی که او خواهان برگزاری آن است، زیاد طول نخواهد کشید چراکه این آقایان علیه قانون اساسی کودتا کرده اند و مطمئنا حکم کودتا علیه قانون اساسی اعدام خواهد بود. 

طرح مطالعه کتاب مراحل اخلاق در قرآن اثر آیه الله جوادی آملی (بخش دوم: مراحل مانع‏ زدایى از سیر و سلوک، فصل اول: توبه) بخش اول

فصل یکم: توبه ⁽¹⁾

سیر و سلوک الى الله درجات و مراتب گوناگونى دارد که باید یکى پس از دیگرى پیموده شود; اما پیش از پیمودن آن مراحل باید با توبه مانع را برداشت. اولین مرحله از مانع‏زدایى براى سالکان راه، گناه‏زدایى است; چون گناه نه تنها مایه ورود به جهنم است، بلکه مانع انجام کار خیر در دنیا نیز خواهد شد.

امام صادق (علیه السلام) مى‏فرماید: اثر گناه این است که انسان را از عبادت، محروم مى‏کند. گاهى انسان، در روز به گناهى مبتلا مى‏شود و بر اثر آن از شب زنده‏دارى و نماز شب محروم مى‏گردد; گناه در کارهاى خیر، مانند کارد تیز در گوشت اثر دارد:

«ان الرجل لیذنب الذنب فیحرم صلاة اللیل و ان عمل السیى‏ء اسرع فی صاحبه من السکین فی اللحم‏» ⁽²⁾ .

همان گونه که کارد در گوشت نفوذ کرده، آن را قطعه قطعه مى‏کند، گناه نیز اطاعت را قطعه قطعه مى‏کند. البته گاهى انسان، گناه مى‏کند و با کار خیر و اطاعت، آن گناه را ترمیم مى‏کند، ولى این در صورتى است که روح ایمانى شخص، قوى و آن گناه، ضعیف باشد; اما در حال عادى براى توده مردم، گناه مانع انجام کار خیر مى‏شود. در نتیجه خود گناه رشد مى‏کند و آنگاه نه تنها برکات معنوى بلکه برکات مادى هم از انسان گرفته مى‏شود.

آنچه در قرآن کریم آمده است:

«و لو ان اهل القرى امنوا و اتقوا لفتحنا علیهم برکات من السماء و الارض و لکن کذبوا فاخذناهم بما کانوا یکسبون‏» ⁽³⁾

این دو مطلب را به همراه دارد و یک نوع تلازم وجودى و عدمى را بازگو مى‏کند; یعنى، بین ایمان و تقوا از یک سو و بین نزول برکات الهى از سوى دیگر، تلازم وجودى و بین ترک تقوا از یک سو و بین قطع رحمت و برکات الهى از سوى دیگر تلازم عدمى برقرار است.

امام صادق (علیه السلام) مى‏فرماید:

خداوند هر سال باران را به اندازه لازم مى‏فرستد، ولى اگر مردم سرزمینى، تبهکار باشند، دستور مى‏دهد که این باران در مناطقى فرو بریزد که به حال آنها سودمند نباشد:

«ما من سنة اقل مطرا من سنة ولکن الله تعالى یضعه حیث‏یشاء، ان الله تعالى اذا عمل قوم بالمعاصی، صرف عنهم ما کان قدره لهم من المطر فی تلک السنة الى غیرهم و الى الفیافی و البحار و الجبال...» ⁽⁴⁾ .

سرباز شیطان

شیطان، نخست، ماموریت دارد در حد وسوسه عده‏اى را به گناه دعوت کند; اما اگر انسان دعوت او را پذیرفت و به گناه آلوده شد، به تدریج مسموم مى‏شود و تحت ولایت او قرار مى‏گیرد و شیطان در جهاد اکبر بر او پیروز مى‏شود و در نتیجه او را جزو ستاد و سپاه خود قرار مى‏دهد; چنانکه در قرآن آمده است:

«و اجلب علیهم بخیلک و رجلک‏» ⁽⁵⁾ .

بر اساس همین بیان قرآنى، امام صادق (علیه السلام) درباره گناهکاران مى‏فرماید:

«اذا اخذ القوم فی معصیة الله فان کانوا رکبانا، کانوا خیل ابلیس و ان کانوا رجالة کانوا من رجالته‏» ⁽⁶⁾

آنان اگر سوارند، از واحدهاى سواره نظام شیطان و اگر پیاده‏اند، از واحدهاى پیاده نظام او هستند. از همه بدتر، عالم بى‏عمل است; قرآن کریم مى‏فرماید:

«یا ایها الذین آمنوا لم تقولون ما لا تفعلون کبر مقتا عند الله ان تقولوا ما لا تفعلون‏» ⁽⁷⁾

مقت و عذاب خدا نسبت‏به عالم بى‏عمل و واعظ غیرمتعظ، زیاد است. چنانکه در حدیث نورانى امام باقر (علیه السلام) آمده است: کسى که مردم را به عدالت و فضیلت و تقوا دعوت کند و خود، عادل نباشد، حسرتش در قیامت، زیاد و مشمول آیه:

«یا حسرتى على ما فرطت فى جنب الله‏» ⁽⁸⁾

است و اظهار تاسف مى‏کند که چرا من در مورد فرمان خدا تقصیر و کوتاهى کردم:

«ان اشد الناس حسرة یوم القیامة الذین وصفوا العدل ثم خالفوه و هو قول الله...» ⁽⁹⁾ .

حجاب گناه

در تطبیق و تفسیر گناه با دقت و تامل بیشتر، معانى لطیف‏ترى نصیب انسان مى‏شود. به گونه‏اى که مکروهات و حتى مباحات را هم گناه، تلقى مى‏کند; البته نه گناهى که مایه سقوط از عدالت فقهى و سقوط در جهنم باشد; بلکه به این معنا که اگر آن را انجام بدهد و به آن مبتلا شود، از فضایل عقلى، محروم مى‏شود. چنین انسانى گاهى فضایل را هم حجاب مى‏داند; نه براى این که اینها شرعا نارواست; بلکه چون رؤیت و سرگرمى به اینها نمى‏گذارد انسان به «ام الفضائل‏» راه پیدا کند و به طور کلى هر مرتبه پایین نسبت‏به عالى، حجاب مى‏شود تا به اسماء و اوصاف الهى برسد که در آن‏جا سخن از حجاب نورى است; به این معنا که، اسماء و صفات فعلى، حجاب اسماء و صفات ذاتى و اسماء و صفات ذاتى، حجاب خود ذاتند. البته ذات، حجاب محض است و کسى به آن جا راه ندارد.

پى‏نوشت‏ها:

1. مباحث این بخش بر اساس ترتیب باب دوم کتاب «اوصاف الاشراف‏» محقق طوسى تنظیم شده است.

2. محاسن برقى، ج 1، ص 205.

3. سوره اعراف، آیه 96.

4. محاسن برقى، ج 1، ص 207.

5. سوره اسراء، آیه 64.

6. محاسن برقى، ج 1، ص 206.

7. سوره صف، آیات 2 3.

8. سوره زمر، آیه 56.

9. محاسن برقى، ج 1، ص 212.

سبک زندگی 9

طرح مطالعه بخشی از کلمات قصار حضرت امیر (ع) (حکمت 112)

حکمت 112

وَ قَالَ علیه السلام کَمْ مِنْ مُسْتَدْرَجٍ بِالْإِحْسَانِ إِلَیْهِ وَ مَغْرُورٍ بِالسَّتْرِ عَلَیْهِ وَ مَفْتُونٍ بِحُسْنِ الْقَوْلِ فِیهِ وَ مَا ابْتَلَى اللَّهُ أَحَداً بِمِثْلِ الْإِمْلَاءِ لَهُ

فریب نخورید

ای بسا آن که از نعمتِ مدام به دام افتد، و پرده‏پوشی الهی او را بفریبد، و از گفتار نیکویی که مردم در باره‏اش گویند به فتنه درآید. و خداوند هیچ بنده‏ای را چون مهلت دادن به او نیازموده است.

طرح مطالعه بخشی از کلمات قصار حضرت امیر (ع) (حکمت 103)

حکمت 103

وَ قَالَ علیه السلام لَا یَتْرُکُ النَّاسُ شَیْئاً مِنْ أَمْرِ دِینِهِمْ لِاسْتِصْلَاحِ دُنْیَاهُمْ إِلَّا فَتَحَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مَا هُوَ أَضَرُّ مِنْهُ

به خاطر دنیا به دین پشت نکنید

هر آن کس که به خاطر دنیا از دینش بکاهد خداوند ضرر بیشتر را به رویش گشاید.

تحقیر نتیجه گسترش روابط با انگلیس

به نام خدا

دولت انگلیس اعلام کرده است در ازای دریافت غرامت به جهت حادثه ورود معترضین به سفارت این کشور در تهران، در سال 2011 حاضر به گسترش روابط با ایران می باشد و وزارت امور خارجه ما نیز اعلام داشته در حال بررسی این موضوع است.

سوال من اینجاست که آیا انگلیس به جهت گروگانگیری سفارت ایران در لندن، در سال 1980 که منجر به شهادت دو دیپلمات ایرانی شد، به ایران غرامت پرداخته کرده است که حال ما باید به این کشور غرامت بدهیم؟!

من که احساس حقارت می کنم.

خدایا! همه عزت ازان توست و ما عزت را از تو مسالت می کنیم.

یاعلی

آخرین قدم برای دیدنت (تقدیم به تمامی شهدا و جانبازان)

رمزگشایی از خانه نشینی احمدی نژاد

رهبری و احمدی نژاد

بخوانید و قضاوت کنید.

پایگاه خبری فرهنگ نیوز نقدی را با عنوان «تبلیغ و تایید سبک زندگی نامشروع غربی، اسلام ساختن "خانه سفید" را حرام می داند / تبلیغ نامشروع در روزنامه زنجیره ای!» به مقاله روزنامه ابتکار در تاریخ 16 اردیبهشت 93 با عنوان «گزارش اختصاصی ابتکار درباره پدیده نادر «ازدواج سفید» در کشور؛ ازدواج روی هوا» نوشته است. هر دو مطلب را بخوانید و قضاوت کنید. 

آیا شجریان پاسخی برای این پرسش ها دارد؟

استاد لطفی درباره هتک حرمت خود از سوی شجریان گفته بود: «بخش عمده این کدورت‌ها به تاریخ رفتاری شجریان مربوط بود که با سعه صدر برخورد نکرد. نمی‌دانم این پول چقدر مهم است که دوستی‌ها، برادری‌ها و خویشی‌های انسانی را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد.» 

توقعی احمقانه

دل انسان غمگین می شود ...

فقط هشت دقیقه

نگاه ها همه بر روی پرده سینما بود.

اکران فیلم شروع شد،

شروع فیلم سقف یک اتاق دو دقیقه بعد همچنان سقف اتاق, سه, چهار, پنج, ... , هشت دقیقه اول فیلم فقط سقف اتاق!

 

صدای همه در آمد.

اغلب حاضران سینما را ترک کردند.

​​ناگهان دوربین حرکت کرد و آمد پایین و به جانباز قطع نخاع خوابیده روی تخت رسید.

 

زیرنویس فیلم

 این تنها ۸ دقیقه از زندگی این جانباز بود و ما طاقت نداشتیم ...

فتنه 92

خدایی خدا غریبه

ما همیشه آماده ایم

اعتراف عراقچی به عدم به رسمیت شناختن حق غنی سازی ایران

سبک زندگی 8

طرح مطالعه بخشی از کلمات قصار حضرت امیر (ع) (حکمت 94)

حکمت 94

وَ قَالَ علیه السلام اعْقِلُوا الْخَبَرَ إِذَا سَمِعْتُمُوهُ عَقْلَ رِعَایَةٍ لَا عَقْلَ رِوَایَةٍ فَإِنَّ رُوَاةَ الْعِلْمِ کَثِیرٌ وَ رُعَاتَهُ قَلِیلٌ

هرچه را شنیدید باز گو نکنید

هر خبری را که بشنوید بدقّت بررسی کنید و در زیر و بالای آن بیندیشید و تنها به شنیدن و باز گو کردن بسنده نکنید، که راویان دانش بسیار، ولی درک کنندگان آن اندکند.

در همایش دلواپسیم چه گفته شد؟! (خودتان قضاوت کنید.)

از تاریخ درس بگیریم

تفاوت خاتمی و جلیلی